Hit the road jack...

Tja, als je één dag niet schrijft..... dan ben je alweer bijna vergeten wat je de dag ervoor hebt gedaan.

De dag dat Nederland moest voetballen hebben we de wedstrijd (gekleed in het oranje) in een cafe in Manhattan Beach gekeken. Terwijl we corana's dronken en heerlijk hebben gegeten. Ook Will, de zoon van Anna, was geheel in het oranje gekleed. Het was moeilijk kiezen 'naar welk scherm kijk ik?' want er hingen wel 12 schermen. Gelukkig uiteindelijk allemaal op Nederland - Brazilie (eerst maar een paar, keek je half naar de Dukes of Hazrd en deels naar de voetbalwedstrijd).

Na de overwinning (en idd toch nog een goed gevoel) gingen we naar het trampoline park om te 'bouncen'. Alle kinderen een uur, wij (anna en ik) een half uur en Marco 0 minuten) de 'baan' op. Fantastisch! Letterlijk stuiterend. Heerlijk. Nu last van spierpijn..... Joeri een beetje en Leon heeft nergens last van.

Daarna op zoek naar een hotel...iets wat we nog veel zullen doen deze reis. anna en marco hebben uiteindelijk een goede deal gemaakt, in een geweldig hotel, inclusief gratis drank (als je het tenminste bij de juiste bar haalt..... wat Roelynke dus niet deed) en ontbijt en een hottub/zwembad. Daar gingen we met margaritas genieten. De go pro is ook onderwater getest..en hij is inderdaad waterdicht :)
Nadat we met teveel mensen in de hottub zitten, die serieus heet is (behalve voor Roelynkes begrippen) nemen we helaas afscheid van Will en Anna. Met de belofte om elkaar in juni weer te zien. Dan gaan we nog even eten en vallen daarna al snel allemaal in slaap. Ondanks de laag overvliegende vliegtuigen en knetterende stroomkabels die letterlijk vuurwerk laten zien (nog afgezien van het geluid).
De volgende dag gaan we na het ontbijt naar Venice beach waar we de finale willen kijken. Dat blijkt nog een hele opgave te zijn. De boulevard die kilometers lang is en waar mensen (zichtbaar) sporten, dansen zingen en andere acrobatische voorstellingen laten zien (inclusief freakshows) maar nergens vinden we een cafe waar voetbal uitgezonden wordt. Na een 20 minuten lopen, wat algauw uitmondt in een snel lopen, vinden we dan een scherm (hoewel met stijve nek) en kunnen we dan de finale bekijken. Dit keer geen boze braziliaan tegenover ons, maar het gros van het publiek (inclusief Marco) was voor Argentinie…..achter ons zaten amerikanen zich te verbazen over hoe ‘brutal’ voetbal was en waarom ze geen bidjes droegen….
Na de wedstrijd slenteren we in slow motion over de boulevard terug, maken we een pitstop in een Sugar Store waar joeri enleon de zuurste snoepjes ter wereld kopen en daarna weer in de auto en stellen we de tomtom in op Santa Barbara, wat ongeveer 1,5 uur rijden is. De route is geweldig! Langs het water, over zes (12) baans wegen, dwars door de bergen en wijngaarden en de zon de hele dag aanwezig! Heerlijk. Onderweg stoppen we voor een korte strandwandeling en een supermarkt (mission 2 completed). Daarna op zoek naar een motel/hotel. Nu zitten we dan bij een geweldig motel met een wijntje een zelfmade broodje, muziekje aan. Alle mannen in het zwembad.
En morgen weer verder. Richting Big Sur…. Ook weer een mooie route in het vooruitzicht! Wat die dag gaat brengen is wederom een verrassing!